Ruta da Ventureira. Fragas do Eume

SENDERISMO: Senda da Ventureira
Ruta circular duns 7,5 km, sinalizada e ben doada de seguir, posto que apenas ten desnivel. Co chan moi mollado, situación ben frecuente, hai que andar con tino nalgúns treitos que poden ser algo escorregadizos, nomeadamente no tramo que vai da ponte de santa Cristina á central hidroeléctrica da Capela, co piso moi irregular e con bastantes pedras, raíces e pólas no camiño.

A ruta transcorre entre os concellos da Capela e Monfero. Por comodidade para aparcar moita xente decide iniciala onda a central da Capela. Nós realizamos o percorrido seguinte:
Ponte de santa Cristina
Central hidroléctrica de san Bartolomé (O Parrote)
Central hidroeléctrica da Capela
Antiga central da Ventureira
Mosteiro de san Xoán de Caaveiro

Os tres primeiros quilómetros son realmente fermosos, auténtica fraga atlántica con moita vexetación (carrizas, fentos, carballos e castiñeiros…). Camiñando sempre en sentido contrario ao do río, en algo menos de dous quilómetros chegamos á central do Parrote, onde o rego que lle dá nome une as súas augas coas do Eume. Trescentos metros antes pasamos unha pontella de pedra sobre o rego da Vaca que tamén verte no Eume. Deixamos a central cunha breve ascensión asfaltada da que nos desviamos axiña por unha pequena escaleira con pasos de madeira á nosa esquerda.

A uns 2,6 km do inicio chegamos á central hidroeléctrica da Capela, logo de pasar por unha fermosa ponte de madeira que chega a ser espectacular en épocas de moito caudal.

Abandonamos a central por unha cancela metálica que sempre está aberta e saímos á estrada que nos leva a unha ponte sobre o Eume dende a que vemos o edificio abandonado e comesto pola vexetación da antiga central da Ventureira, que dá nome á ruta. Paga a pena baixar por unhas escaleiras á nosa esquerda, onde remata a ponte, para achegarnos a ver unha interesante caída de auga que debe ser espectacular en tempo de moita chuvia.

Este é o punto de partida para moitos excursionistas, tanto pola accesibilidade e a facilidade para aparcar, como porque durante a Semana Santa e o verán non está permitido circular entre o Centro de Interpretación e a ponte de santa Cristina.

A seguir, a parte menos agradábel da ruta: unha pequena ascensión nun quilómetro insulso de asfalto. Seguimos subindo suavemente tras desviármonos para coller a pista á nosa esquerda e, logo doutro quilómetro non moi vistoso, pasamos o rego da Laxe noutra revolta do camiño. Soamente queda un quilómetro e medio escaso para chegarmos ao mosteiro de Caaveiro e xa podemos enxergalo entre as pólas das árbores. Despois dunha leve baixada aparece diante nosa o mosteiro. A súa orixinalidade e fermosura confírenllelas máis o contexto que a propia edificación, pero si que constitúe un engadido de valor para a ruta.

Sobre a historia do mosteiro de san Xoán de Caaveiro, o seu abandono e posterior rehabilitación para vivenda particular e a recuperación actual por parte da Deputación da Coruña, pódese consultar, por exemplo, a páxina do Concello da Capela: http://www.concellodacapela.es/paxinas/es/turismo/monasterio-de-caaveiro.php.

Para horarios de visita guiada ao mosteiro (todo o ano) e accesibilidade a esta zona das fragas do Eume en Semana Santa e durante os meses de verán, ademais da páxina anterior pódese consultar a web da Deputación da Coruña: https://www.dicoruna.es/patrimonio/mosterio-caaveiro/.

Antes de retornar ao punto de partida, podemos desviarnos uns metros nunha baixada dende o mosteiro até o río Sesín. Nós, por falta de tempo, decidimos completar a nosa andaina. Dende o mosteiro, en pouco máis de medio quilómetro de camiño descendente chegamos de novo á ponte de santa Cristina.